Tag Archive: απάτη ζέας


ΖΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ – Πράξη πρώτη – ΖΕΙΑ ΤΟ «ΑΡΧΑΙΟ» ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΟ

 

Το 2010 ο στρατηγός Αϋφαντής κυκλοφορεί το βιβλίο του » Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ » και μέσα στα τόσο σημαντικά που αναφέρει για το μνημόνιο και πως φτάσαμε στα χάλια που φτάσαμε, κάνει ειδική αναφορά στη Ζέα το αρχαίο σιτάρι που αναφέρει ο Όμηρος , ανακατεύοντας πολιτική αλεύρων επί Ελευθερίου Βενιζέλου ,την αμυγδαλή, πρωτεϊνες στήριξης ,“συγκολλητικές” πρωτεϊνες καθώς και την φθορά που υπέστη η Ελλάδα με την απαγόρευση της Ζέας που κατάντησε τους Έλληνες “χαλβάδες” όσον αφορά την αντίδρασή τους στα μνημόνια βασιζόμενος στις αναφορές του Κου Γρηγορίου στο βιβλίο του “ΟΛΟΝ” και με τελική αναφορά στον Γ.Α. που κατέχει τον αυθεντικό σπόρο

Παραδόξως από ολόκληρο το βιβλίο γίνεται Best Seller στα μπλόγκ η αναφορά προς τη Ζέα, παρά η όλη πορεία που φτάσαμε στη κατάντια του μνημονίου/ων (κοινώς memo – memorandum). 

Το ενδιαφέρον από τότε μέχρι σήμερα αναζωπυρώνεται συνεχώς τροφοδοτούμενο από ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη να τραφούν χωρίς γλουτένη λόγω δυσανεξίας ,αλλά για τους ανθρώπους με κοιλιοκάκη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η προτροπή για διατροφή με  “Ζέα”. 

Ξεκινά ένας πόλεμος ποιά είναι η πραγματική Ζέα ή Ζεία ή Ζείαι με διάφορους “δον κιχώτες” και πολλούς πραγματικά ενδιαφερόμενους να αποκτήσουμε στην Ελλάδα έναν αξιοπρεπή σπόρο , τον αρχαίο σπόρο της Ζέας που όλοι τον έχουν σόλα τα μήκη και πλάτη της γής κ σε εμάς είναι απαγορευμένο να τον έχουμε.

Μέχρι στιγμής εμπλέκονται άλλοι με Σπέλτα , άλλοι με Triticum diccocum άλλοι με μονόκοκκο και φυσικά ο Γ.Α.
Το όλο θέμα με τη Ζέα έχει απασχολήσει πολύ κόσμο μιας και είναι συναρπαστική η ανίχνευση ενός αρχαίου σπόρου μπλεγμένη με συνωμοσιολογικά σενάρια πολιτικο-οικονομικο-αρχαιο-ελληνικά , θα ξεκινήσουμε το ξετύλιγμα του κουβαριού ιστορικά αλλά και τεχνολογικό-επιστημονικά για να μπορέσουν να διαχωρίσουμε τι έχει γίνει από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Συνέχεια

cf83cf84e1bdb8cebd-ceb4cf81cf8ccebccebf-ceb3ceb9e1bdb0-cf84e1bdb4cebd-e1bc80cebbceaeceb8ceb5ceb9ceb1-cf84e1bf86cf82-c2abceb6ceadceb110(2)

 

Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσα ἐχθές, στὸ ἀνάλογον σημείωμα, ἀφοροῦσαν καὶ στὸ ἐὰν ὁ σπόρος, ποὺ πωλοῦσαν πρὸ ἑνὸς ἔτους, ἀπὸ τὸ Πατριωτικὸ Μέτωπο, ἦταν ἤ ὄχι «κλειδωμένος» καὶ τελικὰ μεταλλαγμένος.
Ἐὰν ἦταν κλειδωμένος, τότε μᾶς δούλεψαν κανονικότατα καὶ οὐδέποτε μᾶς ἀποζημίωσαν γιὰ τὴν ζημία μας, ἰσχυριζόμενοι πὼς ἦταν πρωτογενής.

Συνέχεια

Στὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς «ζέας». (2)3

Ἐχθὲς ξεκινήσαμε μίαν νέα «σειρὰ ἄρθρων» γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνακαλύψουμε, ὅλοι μαζύ,  ἐὰν τὸ παραμύθι τῆς ζέας εἶναι μόνον  παραμύθι ἤ ἔχει καὶ κάποιαν ἀλήθεια πίσω του.
Τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα, ποὺ ἀφοροῦν στὸ ἐὰν ὑπῆρξε, ὑπάρχει, θὰ ὑπάρξῃ ζέα, θὰ τὰ καταθέσουμε σιγὰ σιγά, μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν «σειρὰ ἄρθρων».
Σήμερα θὰ σταθοῦμε στὴν λέξι «mutant» ποὺ ἀναφέρεται στὸν ὑποτιθέμενον «ζέα» σπόρο, ἤ ἄλλως, στὸν «ἀρχαιότερο σπόρο».

Συνέχεια

cf83cf84e1bdb8cebd-ceb4cf81cf8ccebccebf-ceb3ceb9e1bdb0-cf84e1bdb4cebd-e1bc80cebbceaeceb8ceb5ceb9ceb1-cf84e1bf86cf82-c2abceb6ceadceb15

 

 

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραψα ἕνα κείμενον, τὸ ὁποῖον ἔθιξε, δίχως νὰ τὸ θέλω, προσωπικῶς τὸν Σταύρο Βιτάλη.
Τὸ κείμενον εἶναι αὐτό:

Ἡ εἰσβολὴ τῶν μεταλλαγμένων ἀπὸ τὴν Κερκόπορτα «ζειᾶ».

Ὁ Σταύρος Βιτάλης, ἄγνωστός μου σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδον, πρόεδρος τοὺ Πατριωτικοῦ Μετώπου, κατὰ πῶς διαβάζω στὰ διάφορα ἱστολόγια, ἔχει κάνῃ ἀγῶνες γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίσι. Ἐπεὶ δὴ ἐγὼ προσωπικῶς πάντα στηρίζω τοὺς ἀγωνιστές, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχονται, ἰδίως αὐτοὺς ποὺ δὲν εἶναι ἐθνομηδενιστές, θὰ ἔλεγα πὼς γενικῶς, μὲ τὸν Σταύρο Βιτάλη εἴμαστε στὴν αὐτὴν πλευρά. Οὐδέποτε λοιπὸν ὑπῆρξε πρόθεσις, ἀπὸ τὴν πλευρά μου νὰ θίξω τὸν ἴδιο ἤ τὶς κινήσεις τοῦ κόμματός του.
Ἀνεξαρτήτως λοιπὸν τοῦ ἐὰν ἐγὼ εἶμαι κατὰ τῶν κομμάτων, δὲν μπορῶ νὰ ἀκυρώσω τὶς ὅποιες δράσεις, πατριωτικοῦ περιεχομένου, ἔχει κάνει αὐτὸ τὸ κίνημα-κόμμα, ἤ κάποιος ἄλλος.
Ἐὰν λοιπὸν ἐθίγῃ προσωπικῶς, τοῦ ζητῶ συγγνώμη. Ἡ πρόθεσις μου νὰ ξεκαθαρίσουμε τὸ θέμα τῆς ζέας δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ προσωπικὲς ἐμπάθειες, οὔτε μὲ κάποιαν στόχευσι πρὸς τὸ ἄτομό του,  ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάγκη νὰ βγῇ ἐπὶ τέλους ἡ ἀλήθεια στὸ φῶς.

Συνέχεια