Εσώτερα ιατρική. Ασθένειες και συναισθήματα. Μέρος Α.

Μία πολύ καλή προσπάθεια και εργασία σύνδεσης σώματος και ψυχής. απο εδώ.

Αγαπητοί φίλοι,

Από την ιστοσελίδα αυτή αρχίζει μια προσπάθεια προσέγγισης της Εσωτέρας Ιατρικής.
Θα γίνει η προσπάθεια κατάδειξης της σχέσης των σκέψεων και αισθημάτων μας με τις ασθένειες, που ταλαιπωρούν το ανθρώπινο γένος.

Η Εσωτέρα Ιατρική ξεκινάει από την αρχή, ότι ΟΙ ΒΑΘΥΤΑΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ/ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.
Συνεπώς οι πρώτοι υπαίτιοι για την ταλαιπωρία μας είμαστε εμείς και οι πρώτοι ιατροί στους εαυτούς μας πάλι είμαστε εμείς.

Ποιος τότε είναι ο ρόλος του ιατρού, στον οποίο καταφεύγουμε για την θεραπεία?
Είναι ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΣ/ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟΣ/ΦΙΛΙΚΟΣ.

Πριν από την οποιαδήποτε θεραπεία είναι σημαντικό να κατανοηθεί από τον ασθενή ο ρόλος της καλής ψυχικής διάθεσης, η δύναμη της πίστης στον εαυτόν σου και προπαντός η ακατάλυτη πίστη στην παντοδυναμία της ΑΓΑΠΗΣ.

Ο ιατρός οφείλει πριν την οποιαδήποτε θεραπεία να τονίσει στον ασθενή τα εξής:
«ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΡΕΙΣ: ΕΣΥ, ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ. ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΘΑ ΣΥΜΜΑΧΗΣΕΙΣ- ΕΚΕΙΝΗ Η ΠΛΕΥΡΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ»

«Λημνία Γη» (Terra Sigillata)

Παρασκευή «Λημνίας Γης»

Ένα μοναδικό φαρμακευτικό παρασκεύασμα της Ελληνικής γης που παραμένει άγνωστο στους περισσοτέρους σήμερα, αποτελούσε για αιώνες η Λημνία γη.

Η «Λημνία Γη» ή «Λημνία Σφραγίς», ο παχύρρευστος κοκκινωπός πηλός που είχε διάφορες και μοναδικές θεραπευτικές ιδιότητες (η χρήση της γινόταν είτε με επάλειψη σε πληγές, είτε με κατάποση), εξορυσσόταν αδιάλειπτα για αιώνες από την αρχαιότητα έως τις αρχές του 19ου αιώνα στην Λήμνο.
Η ιστορία της θεραπευτικής «Λημνίας Γης» χάνεται στα βάθη του χρόνου.

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, η Λήμνος είναι το νησί του Θεού της φωτιάς Ηφαίστου, λόγω του ότι εκεί έπεσε, όταν τον έριξε από τον Όλυμπο ο Δίας.
Ο Ήφαιστος στριφογύριζε στον αιθέρα για μέρες, έως ότου κατέληξε στον λόφο Μόσυχλο.

Λόγω της πτώσης του έσπασε το πόδι του, για αυτό και – αν και Θεός- , κούτσαινε.

Το θαύμα. Ο θαυματουργός άργιλος

Η χρήση τoυ άργιλου, αλλοιώς πηλού  στη λαϊκή ιατρική πηγαίνει πίσω στους προϊστορικούς χρόνους.

Οι αυτόχθονες λαοί σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ευρέως τον πηλό, χρησιμοποιούν δηλαδή την γεωφαγεία.

Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του φαρμακευτικού πηλού πηγαίνει πίσω στην αρχαία Μεσοποταμία.

Μια ευρεία ποικιλία των αργίλων χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς-κυρίως για εξωτερικές εφαρμογές, όπως τα λουτρά πηλού σε ιαματικά λουτρά (λασποθεραπεία), αλλά επίσης και εσωτερικά.

Μεταξύ των πιο συχνών άργιλων που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς είναι ο καολίνης και οι σμηκτικοί άργιλοι όπως μπεντονίτης, μοντμοριλλονίτης και πηλό Fuller.

Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του φαρμακευτικού πηλού  είναι σε πήλινες πινακίδες της Μεσοποταμίας γύρω στο 2500 π.Χ.

Επίσης, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν πηλό.

Οι γιατροί των Φαραώ  χρησιμοποιούσαν το υλικό ως αντιφλεγμονώδες και αντισηπτικό.

Ήταν επίσης ένα συστατικό που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή μούμιων.

Ο πάπυρος του Eber τον περιγράφει περίπου το  1550 π.Χ. (αλλά η  παράδοση πηγαίνει πίσω πολλούς αιώνες νωρίτερα) είναι ένα σημαντικό ιατρικό κείμενο από την αρχαία Αίγυπτο.

Περιγράφει τη χρήση του πηλού για μια ευρεία ποικιλία προβλημάτων,όπως  για εντερικά προβλήματα, καθώς και για διάφορα οφθαλμολογικά  προβλήματα.