Προβιοτικά, πρεβιοτικά οι βιοσύμμαχοι μας.

Το εντερικό σύστημα είναι άραγε ο δεύτερος ή μήπως  ο πρώτος εγκέφαλος;

Είναι το μόνο όργανο που διαθέτει  αυτόνομο, ανεξάρτητο νευρικό σύστημα.

Το τοίχωμα του εντέρου αποτελείται από εκατομμύρια νευρώνων, ένα τέλειο νευρωνικό δίκτυο, που εξακολουθεί να λειτουργεί ακόμα και όταν ο πρωτεύον αγωγός, το πνευμονογαστρικό νεύρο, με το οποίο επικοινωνεί με τον εγκέφαλο, αποκοπεί.

Κατά την γέννηση μας το έντερο μας είναι κατά κάποιον τρόπο αποστειρωμένο, έχοντας κληρονομήσει   την υπάρχουσα βακτηριακή χλωρίδα της μητέρας μας.

Είναι αλήθεια ότι η μητέρα και μόνο αυτή μεταφέρει την δική της χλωρίδα στα παιδιά, είναι η μόνη υπεύθυνη για την υγεία του εντέρου των παιδιών της.

Με αυτήν την μαγιά συνεχίζουμε και δημιουργούμε ο καθένας το δικό του βακτηριακό αποτύπωμα.

Τα βακτήρια στο έντερο μας είναι υπεύθυνα για την απορρόφηση και  παραγωγή ορισμένων βιταμινών μετάλλων και ιχνοστοιχείων, για το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Επίσης παράγουν και απορροφούν τις νευροχημικές ουσίες που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος μας για σχεδόν όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες, όπως συμπεριφορά , μάθηση, μνήμη.

 Η βακτηριακή μας χλωρίδα είναι υπεύθυνη ακόμη και για τον αυτισμό των παιδιών.

Όλες οι ασθένειες προέρχονται από το έντερο. Ιπποκράτης.

Σεραπεπτάση -Νατοκινάση. Χρησιμοποιήστε τα ένζυμα για την ινοκυστική ίνωση του πνεύμονα , τον καρκίνο, ινομυώματα μήτρας, συμφύσεις, και ενδομητρίωση.

Ένα κύριο όφελος των φυσικών ενζύμων είναι η εξάλειψη και η πρόληψη του ουλώδες ιστού και της ίνωσης.

Η Ίνωση είναι  ουλώδης ιστός.

Καθώς μεγαλώνουμε, η ίνωση γίνεται η κύρια αιτία του θανάτου τελικά.

Γύρω  στα τέλη των 20 χρόνων μας, η παραγωγή των ενζύμων έχει  φθίνουσα πορεία και από τη στιγμή που φθάσουμε  στα 40  παράγουμε  πολύ λίγα ένζυμα.

Οι  ασθενείς με  Κυστική Ίνωση  έχουν σχεδόν μηδενική  παραγωγή ενζύμων, και τα παιδιά με  κυστική ίνωση,  σπάνια ξεπερνάν τα  20 τους λόγω του περιορισμού και της συρρίκνωσης των  πνευμόνων από τον σχηματισμό ουλωτικού ιστού ή ίνωσης.

Ως αποτέλεσμα της μείωσης της παραγωγής  ενζύμων, το σώμα μας είναι όλο και λιγότερο ικανό  να μειώσει την υπερβολική παραγωγή  του ινώδους, είτε αυτό σχηματίζεται  σε απλά κοψίματα , είτε σαν εναποθέσεις στο εσωτερικό των εσωτερικών οργάνων μας και στα αιμοφόρα αγγεία.

Αυτή η αδυναμία είναι ιδιαίτερα αισθητή σε γυναίκες, οι οποίες αναπτύσσουν συχνά ινοκυστική νόσο του μαστού, ινομυώματα μήτρας, συμφύσεις, και  ενδομητρίωση.